بالاخره برای هر آغازی یک پایانی هم هست . بعضی اوقات انسان از این پایان راضی هست بعضی اوقات نه . گاهی اوقات انسان مجبور به پایان می شه گاهی اوقات هم با رضایت و طیف خاطر این کار رو می کنه .
انسان همیشه در تلاش و تکاپو هست تا چیز های رو که دوست داره نگه داره و چیز هایی که غیر مفیدند از شرشون راحت بشه . این طوری آرامش پیدا می کنه .اما اگر بر عکسش اتفاق بیفته اون وقت دیگه خوشحال نیست . حتی بعضی وقت ها از دست دادن چیزی یا کسی انسان رو چنان از خود بی خود می کنه که دیگه بر گشت به زندگی عادیش براش غیر ممکن و امکان ناپذیر می شه .
ولی می دونی کجا بیشتر غصه می خوره . اون جایی که مجبور بشه بالاجبار و با طیف خاطر چیزی رو که دوست داره از دست بده . این جاست که بیش از هر وقتی احساس ناتوانی می کنه و تحمل همچین چیزی براش سخت تره .