دل و دماغ درس خوندن ندارم . یک خورده دلزده شدم . البته موقتی هست . خودم هم می دونم . مغزم کار نمی کنه . اصلا کشش ندارم .می خوام استراحت کنم . ولی مگه می شه . هزار تا کار سرم ریخته . همه کاراشون رو بهمن محول می کنند . به خدا خسته شدم . از پا در نیومدم ولی خب خسته شدم دیگه . احتیاج به یک تفریح شاد دارم . شاده شاد . یک تفریح دسته جمعی . از اون برنامه هایی که کلی آدم توش شرکت می کنند . مثل یک کوه دسته جمعی . یک کوه با جو خالص . افراد مزاحم توش نبا شند . بد بختی اینه که نمی شه از شرشون راحت شد . هر جا که نگاه می کنی باها ت هستند ولی اونایی که می خوای باشند هیچ کدوم نیستند . همشون یک هو غیبشون زده . سرشون کلی کار ریخته . برنامشو تداخل داره . دلم خیلی تنگ شده . برا یک دونه از اون برنامه های دسته جمعی . برای تک تکشون .

راستی یک کمی هم خوشحالم . فکر می کنم نتیجه دعاهای آبجیم باشه . رابطم با بعضی ها که بهم خورده بود بهتر شده . دیگه اون حالت خصمانه از بین رفته . به جاش یک کمی دوستی اومده . نمی دونم چطوری اینطوری شده ولی خیلی غیره منتظره و ناگهانی دیدم که همه چیز درست شده . همه  یک جورایی دوباره خوب شدند . فکر کنم به خاطر یک دل پاک هست . البته اصلا منظورم خودم نیست ها . یک لحظه اشتباه برداشت نکنی .  :p