پشت یک پنجره باز به شب

پسری دوخته چشم به سیاهی کبود

آسمان غمگین است

منم و یک نخ سیگار به دست

بوی نمناک زمین ذهن را برده به آن دور زمانهای لطیف

آن زمان شب بارانی ما سرد نبود

اولین بوسه به دود ، اولین قطره به چشم

آن زمانها که گلو بغض نفسگیر نداشت

آن زمانها که به دل داغ جگر سوز نبود

ان زمانها که به لب غصه و غم راه نداشت

پسری بود سحر دوست ، قدح توشه و قائم به نماز

پسر قصه ما جای حل کردن یک مساله از راه جدید

جای رفتن سر چاهی که دو صد شیخ گرفتار گلش آمده اند

جای خندیدن و رقصیدن و فریاد زدن

به گلش می پرداخت

روزها صرف خریداری ناز

شب زمان دست نوازش بر گل راز و نیاز

پشت یک پنجره باز به شب

پسری دوخته چشم به سیاهی کبود

آسمان غمگین است

منم و نصفه سیگار به دست

ناگهان دور زمان چرخه دیگر بگذاشت

پسرک بی خبر از تند وزشهای کویر

مست جام گل سرخ

و جهان در صدد سوختن یک دل پاک

کاش می شد سهمگین باد طبیعت نوزد بر بدن ناز گل آن پسرک

کاش آن باد نمی کرد لگد مال جگر گوشه تنهایی یک عاشق معشوق پرست

باد آن روز عجب سرخ گلی گلچین کرد

پس از آن واقعه تلخ نهاد

پسرک از پس یک پنجره باز به آتشکده خاطره ها

همه شب می نگرد

به رخ بی بر آن باغ بزرگ

که برای شب بد مستی تو

آخرین جرعه یک جام تهی است .

پشت یک پنجره باز به شب

پسری دوخته چشم

به سپیدی کبود

و سحر نزدیک است

منم و یک ته سیگار به دست.