ای کاش

ای کاش مرده بودم

ای کاش متولد نمی شدم و این همه غم رو درک نمی کردم

ای کاش همه این ها خواب بود ولی نیست

ای کاش همه چیز در حد کابوسی شبانه بود

ای کاش از خواب بلند می شدم و می دیدم که یک هفته رو الکی خواب نما شده بودم

ای کاش ، ای کاش ، ای کاش ....

نامردمانی چون من چگونه حق زندگی دارند در صورتی که گلی پرپر می شه .

این چه عدالتی هست که همیشه باید در حق ضعیف ظلم کنه و با نامردمان روزگار به خوبی رفتار کنه

چرا خدا هر چی گله می خواد پر پر کنه و همه رو برای خودش می خواد

این دیگه نهایت ظلمه

ای کاش می مردم ، ای کاش می مردم به جای اون و اون درد نمی کشید

ای کاش می مردم و شاهد زجر کشیدنش نبودم . شاهده درد کشیدن همه اطرافیانش نبودم .

ای کاش می مردم و نمی دیدم که چقدر این دنیا فانی و بی ارزشه .

به چی یه اون دل خوش کردم . تمومش ، سراسر بی وفایی هست .

بار سنگین غم شونه هام رو شکونده . غمی دارم به بزرگی دلم . به ناگفتگی حرفم . و به نابود کنندگی وجودم .

من برای دومین بار احساس می کنم که دارم متلاشی می شم .

درد بزرگی رو حس می کنم . درد دیدن و نگفتن .

این قدر فشار رو نمی تونم تحمل کنم و از من خواستند که به تنهایی به دوشم بکشمش . و این قولی و عهدی سنگین هست برای دردی چنین بزرگ .

یادته . گفتی نذر کن . خدا بزرگه . همه چیز درست می شه . ولی الان می دونم که حتی از نذر و نیاز هم کاری بر نمی یاد . اگر می خوای نذر کنی ، نذرت رو عوض کن . نیتش شاید حالا فرق کنه . خیلی فرق می کنه .

نیاز به یک هم صحبت دارم . نیازی باور نکردنی .نیازی بسیار فراتر از همیشه . حالم به اندازه غم همه دنیا خرابه .

نیاز به بودنت ... نیاز به حرف زدنت .... و نیاز به آرامش دادنت ....

من برای اولین بار و آخرین بار آخرین ترانه زندگیم رو سرودم . به نواش گوش بده نوایی به غم انگیزی همه درد های عالم . به تلخی همه رنج ها . ترانه ای که بوی تلخ ... رو یاد آوری می کنه . نمی نویسم چی تو اون سه تا نقطه هست چون نمی خوام بهش حتی فکرکنم .

من به امید احتیاج دارم . امیدی فراتر از این غم ها .امیدی که شاید با دست گره گشای تو و با کلمات جادویی تو نصیبم بشه با وجود اینکه بسیار شک دارم .

با من سخن بگو . من الان بیش از هر زمانی به تو نیاز دارم . چرا ساکتی؟؟؟؟