. . . نفر قبل در گودالی که نفرهای قبل‌تر در آن دست و پا می‌زدند، افتاد و نفر بعد با اشتیاق پیش آمد!

چطوری شروع کنم ؟؟؟؟ بزار این طوری شروع کنم

و اما سلام .

تا حالا دیدی که وقتی آدم ها می افتند روی دنده لج و لج بازی چه کارایی که نمی کنند ...

حالا منم می خوام حرف بزنم . چقدر حرف نزده به اندازه یک سال .

شایدم یک عمر ... کم زمانی نیست .

نمیدونم میخونیش یا نه ... ولی با تو ام . با خودت . خود خودت .

می دونی وقتی میون 2 تا دوست شکر آب می شه شاید بشه منطقی اون مساله رو حل کرد . ولی اگه 2 نفر حس کنند آدم های منطقی ای هستند و منطق خودشون از هر چیزی بالاتره و طرف مقابلشون رو نتونند قبول کنند اون وقت به نظرم تنها عامل پیروز می تونه احساس باشه . یعنی وقتی هر راه منطقی به بن بست می رسه و هیچ کدوم از 2 طرف نمی خواد از موضعش کوتاه بیاد ... اون وقت فکر می کنم فقط احساسات هست که به کمکشون می تون بیاد .

یک نفری هست از دوست هام . عزیزترین دوستهام . که من و اون چند وقته همدیگر رو با کارامون ناراحت کردیم . شاید که نه حتما جفتمون مقصریم . هر کدوم به اندازه سهممون . البته اگه پای صحبت هر کدوم از ما 2 تا کسی بشنوه مطمئنا حق رو به اون میده . چون هر کدوم برای خودمون تو منطقمون یلی هستیم .

می دونی ... می یایم یک اشتباهی رو می کنیم ... و ازش دست بردار نیستیم . بعد طرف می یاد به تلافیش کار مشابهی رو یا بدترش رو می کنه . و بعد تلافی این کار با یک مورد بدتر اتفاق می افته . خب نتیجش معلومه ...

حالا گاهی هم پیش می یاد که اصلا قصد و غرضی تو کار نیست ولی ما چون منتظریم بهونه پیدا کنیم واسه توجیه خودمون و کارمون از بی ارزش ترین مسایل و حرف ها که در شرایط عادی ارزشی برامون نداره ناراحت می شیم و در ازای ناراحتیمون تلافی میکنیم .

شاید بگید این حرف ها کار بچه هاست . ولی توی زندگی آدم بزرگ ها هم وجود داره .

گاهی شده که خود من به خاطر یک مساله ای این قدر ناراحت شدم که حد و حصر نداشته . تلافیش چه از رو قصد چه از روی غیر قصد با کاری بوده که ناراحتیش برای طرفم همون قدر بوده باشه .

حالا میدونی این مسایل کی بوجود می یاد . وقتی 2 نفر با هم درد و دل نمی کنند .مشکلاتشون رو به هم نمی گند و می زارند هی تلنبار بشه روی دلشون . هی میگذره و می گذره تا جایی که این قدر زیاد شده که با یک جرقه باروت وجودمون مشتعل می شه  .

شاید هیچ کدوممون قصد نداشتیم دیگری رو با کارمون ناراحت کنیم یا حتی روحمونم خیلی جاها خبر نداشته که دیگری با این کارمون ناراحت می شه و ما به شوخی و خنده گرفتیمش و رفتیم ولی طرفمون رو با کلی عواطف جریحه دار شده ول کردیم به امون خدا .

بعد ها این قدر 2 طرف از هم خوردیم که اگه قبل تر ها که می فهمیدیم باعث ناراحتیش شدیم سعی می کردیم از دلش در بیاریم حالا دیگه برامون تفاوتی نداره و می گیم به جهنم یا حتی اگه نگیم تلاشی واسه بهبودش نمی کنیم .

وقتی می خوایم با هم حرف بزنیم جفتمون به جای اینکه بخوایم همدیگر رو ببخشیم و سعی کنیم به همدیگه قول بدیم تکرارش نمیکنیم می یایم با توپ پر همدیگر رو سر تک تک کارهای اشتباهش می کوبیم . با دست پر می یایم که پس نیفتیم یک وقت .

ولی نمیدونیم اینجا بازنده اصلی خودمونیم . چون جفتمون فقط خودمون رو قانع کردیم که کار ما اشتباه نبوده . ولی نفهمیدیم که چطور داریم با دست خودمون تیشه به ریشه خودمون میزنیم و روز به روز از هم فاصله میگیریم .

دوستی ای که هیچ کسی قادر به خراب کردنش نبود خودمون خرابش کردیم .

می دونی جفت ما این قدر دلیل داریم که از دست همدیگه ناراحت باشیم که حساب نداره . ولی اگه بخوایم هر سری جای حرف زدن یکیش رو تو سر اون یکی بکوبیم مطمئن هستم که به هیچ جایی نخواهیم رسید جز اینجایی که الان هستیم .

خب بزار یک جور دیگه ادامش بدم .

اون چیزایی که باعث ناراحتی من شده از طرف تو شاید حتی با اندازه ذره ای واسه تو اهمیت نداشته باشه . یعنی حست این باشه که چقدر بی منطقه . یا اصلا بگی از نظر من کاری که می کنم درسته و اشکالی توش نیست .

و اما اون چیزایی که باعث ناراحتی تو شده از نظر من همین شکلیه . یعنی من اصلا به اونا اعتقادی ندارم . و اون چیزی که در اصل تو رو آزار می ده واسه من یک چیز بی منطق هست و من واسه خودم این یک چیز تعریف شدست و می گم که هیچ دلیلی واسه ناراحتیت نمیبینم .

خب نتیجه می شه 2 نفر که تو منطقشون هیچ اشکالی نمی بینند و چون طرفشون احساسش رو دخیل کرده می کوبند . در نتیجه نتیجش همین هست که الان هست .

چون ما نفهمیدیم که همه این اتفاق ها چرا اتفاق می افته . یعنی چرا این هادی باعث شدش اینجا من ناراحت شم . یعنی خودش نمی فهمه . شاید می فهمه . شایدم نمی فهمه . ولی اگه یاد می گرفتیم به احساسات هم احترام می زاشتیم اون وقت به اینجا نمی کشید .

یک چیزی هست . لا اقل واسه من . تو رو نمی دونم . می دونی !!! یک مدت بود که من هر وقت ناراحت می شدم می بخشیدم سریع و میگفتم اشکالی نداره . موقتیه . بعدش می گفتم زمان حل میکندش . بعدش زمان گذشت و هیچ چیز عوض نشد . یعنی نمیدونم نفهمیدی یا نخواستی بفهمی . ولی زمان فقط باعث شد به خودم بگم این همه وقت اشتباه کردم .

بعدش که دیگه از زمان سرخورده شدم . گفتم باید بهش یک چیزایی رو گفت . به روش آورد بلکه بفهمه .

دو روش پیش رو بود . یکیش اینه که با کارهامون به طرف نشون بدیم روشش اشتباهه و باید بزاردش کنار یا کمش کنه . ولی تو اصلا نفهمیدی .

یکی دیگش اینه که طرفت رو بکوبیش تا بفهمه چی کار داره می کنه . ولی این راه  هم جواب نداد . چون تو نفهمیدیش . یعنی ما هم بد عمل کردیم . جای اینکه علت ناراحتی ها رو بفهمی . فقط نشستی ناراحت شدی . نشستی و به دل گرفتی . و تو خودت ریختیش .

خب یک شکست تمام عیار و افتضاح . چون جای اینکه ما رونزدیک تر کنه فرسخ ها بین دلامون فاصله انداخت . در حالی که هیچ کس نمی خواست به اینجا ختم بشه .

خب بعدش گفتم به خودم ما ها اشتباه کردیم . هممون . بایدبشینیم با هم حرف بزنیم . ولی اینجا هم ... نمی شد همه حرف ها رو یک جا زد . پس ریز ریز یک سری هاش رو بیان کردم . ولی اینم نتیجه عکس داد . چون ... ناراحتت کرد و باز دوری جستی .

خب من تسلیم شدم . وا الله دیگه هیچ راهی به ذهنم نمیرسه . اگه تو بلدی کمک کن درست شه .

می شه همین طوری ادامه داد . و بزاریم همین طوری با کمترین سطح روابط پیش بریم . ولی آیا واقعا دلامون هم همین رو می خواد .

لازمه هر کسی یک قدم از مواضعش عقب بنشینه و مثل 2 تا بچه آدم با هم حرف بزنیم .

من به شخصه می خوام به خودم قول بدم که تمام سعیم رو بکنم که کمتر ناراحتت بکنم .

می خوام باهات حرف بزنم .