الان دیگه زندگیم با زندون هیچ فرقی نداره . خونم برام شده زندون . دیوار هاش برام مثل میله های زندون می مونه . خونه خودم زندونه و خونه اون شکنجه گاه . همیشه با دیدن جاهایی که با اون بودم احساس زجر و عذاب پیدا می کنم .

فکر می کردم با یاد آوری خاطرات شیرینم با اون احساس آرامش به من دست بده ولی دیدم که بر عکس , چون با یاد آوری از دست دادن اون درد و رنجم بیشتر میشه .نمی دونم کدوم جهنم عذاب اور تره , این جهنمی که الان توشم و گرفتارشم یا جهنم قیامت . ولی یک مدت عقیده داشتم این جهنم هم دست کمی از اون نداره ...