باورم نیست پدر رفتی و خاموش شدی      ترک ما کردی و با خاک هم آغوش شدی

خانه را نوری اگر بود ز رخسار تو بود          ای چراغ دل ما از چه تو خاموش شدی

هیچ محبتی نمی تواند آغوش گرم پدرت را برایت تکرار کند ...

هیچ لبخندی نمی تواند طعم شیرین تبسم هایش را برایت به ارمغان آورد ...

هیچ آواز خوشی نمی تواند طنین دلنشین صدایش را از ذهنت بزداید ...

گویند مرگ ٬ حق است ... اما حقی که هیـــــــــــــــــچ کس راضی به گرفتن آن نیست ...

گویند زندگی ٬ نعمت است ... اما نعمتی که وفورش به تار مویی بند است ...


الهام جان من و همه دوستانت رو در غم خودت شریک بدون .