خب می خوام درباره خودم بنویسم . یک کم درباره خصلت هام . اخلاقم . روحیاتم .

البته مسلما هیچ وقت ماست بند نمیگه که ماست من ترشه . منم روش .

اممممممم . بزار یک کم فکر کنم . خب قصد دارم از اخلاق های بدم بنویسم . چون فکر کنم با نوشتنش یک جور به خودم یاد آوری می کنم تا شاید بتونم درستش کنم .

به نظر خودم یکی از خصلت های بدم عجول بودنم در کار هاست . همیشه عجله می کنم و هول می زنم . در صورتی که اگه یک کم فکر روش بکنم می فهمم که مثلا می شه اون کار رو با تمانینه و آرامش بیشتری انجامش داد .

مثلا هم زیاد داره . یکی دو مورد نیست . خیلی زیاده . توی خوردن توی کاری رو انجام دادن . توی رانندگی . توی تصمیم گرفتن توی حرف زدن  . توی شناخت آدم ها و ...

مورد دیگه ای که به ذهنم می رسه اینه که خودخواهم . البته نه خیلی زیاد ولی تا یک حدی هستم . نمونش هم اینه که رفتاری که دوست ندارم کسی با خودم بکنه رو با مردم می کنم. یا اینکه اگه یکی که زیادی دوستش دارم بیشتر حواسش جای دیگه باشه دلخور می شم . شاید بچه گانه به نظر بیاد ولی خب این حالت ها بهم دست داده .

دیگه ... دیگه ... امممم ... آهان یکی دیگش اینه که بعضی اوقات زود از کوره در می رم که البته اینم به همون عجول بودنم ربط داره . یعنی اگه کسی باعث دلخوریم بشه در حد شدید اون وقت جوابش رو به بدترین شکل می دم که خودم بعدا پشیمون می شم . ولی خب یک خوبی هم دارم که کم می شه وارد این مرز از ناراحتی و دلخوری بشم .

دیگه اینکه همون قدر که بخششم روی دوست های صمیمیم زیاده ، دلخوریم هم زیاده . چون فکر می کنم اگه دوست صمیمی هست دیگه نباید بپیچونه . ولی شاید اشتباه می کنم . یکی دو بار خواستم این اواخر همین کار ها رو بکنم و کردم ولی بعدش خودم خوشم نیومد  از اینکه دوست هام رو دور زدم . و گفتم اگه اونا هم این کارو می کنند نباید دلخور بشم .

امممم . خصلت دیگه بدی که از خودم سراغ دارم اینه که جنبه ندارم . یعنی خودم اگه کاری میکنم جنبش رو ندارم که دیگران سر خودم در بیارم . مثلا یکیش آدم فروشی یا مسخره کردن هست . یواش یواش دارم از این کارها متنفر می شم و دارم سعی می کنم بزارمشون کنار .

امممممم . آهان بازم به ذهنم رسید . خصلت بده دیگه ای که دارم اینه که توی این یکی دو ساله عادت کردم به بد دهنی . خصلت زشتی هست که دارم سعی می کنم ترکش کنم .

و یک خصلت دیگه ای که می تونم بگم تقریبا ترکش کردم یا در مراحل اخریش هستم حرف زدن پشت دوستام هست . البته بعضی وقت ها به عنوان شوخی مثلا شده حرفی بزنم ولی در جایی بوده که فقط جنبه شوخی داشته نه چیزه دیگه . البته اینم سعی کردم کمش کنم .

و شاید آخرین موردی که به ذهنم می رسه اینه که از کسی ناراحت نمیشم ، نمی شم ، نمی شم ولی وقتی بشم خیلی ناراحت می شم و سعی میکنم از ذهنم حذفش کنم یا اگه هم حذف نشه دیگه مثل قبل نمی شه مگه این که واقعا طرف تغییر بنیادی بکنه که ندیدم تا امروز .

راستی اگه تو هم چیزی می دونی بهم یاد آوری کن . دوست دارم بدونم . دوست خوب اونی هست که عیب های دوستش رو بهش بگه همون طوری که خوبی هاش رو می گه .