من که از پژمردن یک شاخه گل

 

از نگاه ساکت یک کودک بیمار

 

از فغان یک قناری در قفس

 

ازغم یک مرد در زنجیر

 

حتی قاتلی بر دار!

 

اشک در چشمان وبغضم در گلوست

 

وندرین ایام زهرم در پیاله زهر مارم در سبوست

 

مرگ او را از کجا باور کنم؟

 

 

 

 

فریدون مشیری

نظرات 8 + ارسال نظر
احمدرضا جمعه 3 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 10:43 ق.ظ

من مرگ خودمو هم باور کردم عزیز دل.اینا که چیزی نیست.

saghar جمعه 3 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 10:58 ق.ظ

salam hamed jan in webloget kheylii khoobe

بهاره جمعه 3 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 01:29 ب.ظ

سلام ... مرگ او را از کجا باور کنی ؟؟؟؟؟؟؟ سخته ...

دایره مهربون شنبه 4 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 11:26 ق.ظ

سلام.....

bacchus شنبه 4 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 04:20 ب.ظ http://lush.persianblog.com

بعضی چیزها رو نباید باور کرد...

هادی سه‌شنبه 7 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 08:08 ق.ظ http://wetstreet.persianblog.com

سلام هادی جون...خوبی...فریدون اون موقع حالش خوب نبوده تو زیاد خودتو ناراحت نکن....

فری ناز چهارشنبه 8 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 12:55 ق.ظ http://4iran.blogfa.com

مشیری... همیشه شعرهاش ... چی بگم؟ یه زخم عمیق رو برام باز کرد...

فری ناز چهارشنبه 8 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 01:19 ق.ظ http://4iran.blogfa.com

دوباره منم. به قول عزیزی بعضی حرفهای نگفته خیلی شنیدنی هستن... من هم حرفهای نگفته ای که توی این متنت نوشتی رو شنیدم... امیدوارم بتونی با اتفاقی که افتاده یه جوری کنار بیای... حرف زیاده اما از همون نوع نگفتنیه. روحش شاد و پیروز باشی نازنین...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد