خدایا ...

حیف دلم نمی یاد حرفای تو دلم رو بنویسم

فقط ...

ولش کن اصلا ...

آب تو هاون کوفتن هست ...

بین حرف تا عمل ... بین عمل تا پایبندی به عمل ... بین شنیده ها و درک کرده ها ... بین
 عقل و شعور ... بین قبول کردن و نکردن ... بین خالی کردن دل و نکردن ... بین ... و .... فاصله زیاده .

حیف من ... صد حیف من ... حیف تو ... صد حیف تو ...

آخرشم خالی نشدیم ... نه این بار من شدم .خوبم خالی شدم . 

کاشکی یکی کارهایی که من برای تو می کنم رو برات می کرد ... بعد هر چی از دهنت در می یومد نثارش می کردی ...

کاش واسه یکی این کار ها رو می کردی البته کردی  زیادم کردی ... بعد وقتی حقت رو این طوری کف دستت می زاره با حرف ... می دیدم حالت چطوریه ... 

لعنت به زبون سرخ ... که فقط دل آدم ها رو می شکنه ... لعنت به دل پر که وقتی می سوزونه می زنه همه چیز رو می سوزونه ... لعنت به حرف های نزده که قرار نیست زده بشه ...

آدم هر چی واسه یکی بیشتر خوبی بخواد باید بیشتر جواب پس بده . یا بیشتر متلک بشنوه ... آخرشم بدهکار شه .

بابا به اون خدایی که می پرستی قسم ...
اصلا ولش کن ... این نیز بگذرد ... هر جور بگذرد بزار بگذرد ...

آخخخخخخخخخ که این چند روزه چقدر وقت صرف کردم که کمکی بهت بکنم . حتی به قیمت فحش و بد و بیراه شنیدن ...  یا خیلی قیمت های دیگه ... سنگین ترین قیمت ها ... که درکشم نمی کنی ... یا می کنی ...

حقم این حرف ها نبود که بهم زدی ...