مینا

و اما دو تا مطلب

اول اینکه سلام به کسی که خودش رو مینا نامیده بود و من نمی شناختمش . برام جای سوال بود که چرا مینا ؟؟ اسم خودت به این قشنگی بود . و مسلما کسی هم نمی شناختت .

 ممنون هستم از بابت لطفی که به من داری و داشتی . من هم مدتی بود از تو خبری نداشتم و خیلی علاقه مند بودم ببینم کجا هستی و مشغول چه کاری هستی ... ولی خب این دنیای مجازی دست آدم رو می بنده و مجبورش می کنه که در چهار چوب همین فضا حرکت کنه .

من تو این دنیای مجازی دوستان زیادی به دست آوردم و دوستان زیادی رو از دست دادم . راستش رو بخوای دیگه برام سخته که توی این دنیای مجازی با انسانی دوست بشم . چون دیدم که هیچ احساسی توی این دوستی ها نیست . همش خیاله . همش بازی هست . همش دروغی هست . می خوام اگه قراره به این بازی ها ادامه بدم بیشتر توی دنیای واقعی با بازیگر های واقعی باشه . بازیگر هایی که لا اقل بازیشون رو می بینی . و بهترین بازیگر رو نفرین اگه نکنی ... تحسین که می کنیش .

این دنیا این قدر مجازی هست که تو - مینا – اسم خودت رو هم   نمی یای بنویسی . می ترسی مبادا کسی بشناسدت ؟؟؟ یا کسی متوجه بشه که حرفی زدی ... یا هزاران یای دیگه .

تو در زندگی من در قسمت کوچکیش بودی ولی نقش بزرگی رو برام ایفا کردی . شاید بزرگترین نقش ... یعنی آگاهی دادن ... تو من رو نسبت به اتفاقاتی که اطرافم می افتاد آگاه کردی .

چیزی که کمتر کسی یا می تونست انجام بده یا اصولا انجامش     می داد . این جای قدر دانی داره . قدر دانی ای که زبان من از بیانش قاصر هست .

 من بلد نیستم احساساتم رو در قالب کلمات بیان کنم و معمولا این جور مواقع لال هستم . پس خودت به بزرگواری خودت ببخش و بپذیر از من که با تمام وجودم از تو سپاسگزارم .

با اینکه هیچ وقت ندیدمت ولی می دونم یک دوست خوب و ارزشمند برام هستی . کاش می تونستم فقط یک بار ببینمت و بهت بگم که از بابت همه چیز ازت متشکرم . این واقعا خواسته قلبیم هست . خیلی دوست دارم حتی برای یک بار هم که شده ببینمت .

تو من رو اگه خوب نشناسی این قدر می شناسی که بدونی پشت این حرفم هیچ چیز وجود نداره .

از اینکه امروز دیدم بعد از مدت های مدید اومدی و جویای حالم شدی ازت سپاسگزارم . خیلی خوشحالم کردی . خیلی .

دوم اینکه :

قول داده بودم با یک متن توپ بیام ولی خب این بار رو ببخشید .

باشه برای سری بعد . آخه چند تا متن قشنگ دیدم که حیفم اومد نخونیندش و از دنیا برید . خدا رو چه دیدید یک بار دیدی همین الان من افتادم زبونم لال تو مردی . لا اقل قبلش اینا رو خونده باشی . البته آخرین متن یک شعر هست مال یک خواننده به نام : اندی . اونم بد نیست .

ساده است نوازش سگی ولگرد ،شاهد آن بودن که چه گونه زیر غلتکی  می رود و گفتن آن که )) سگ من نبود (( . ساده است ستایش گلی ، چیدنش ، و از یاد بردن که آبش باید داد . ساده است بهره جویی از انسانی ، دوست داشتنش بی احساس عشقی ، او را به خود وانهادن و گفتن که دیگر نمی شناسمش .ساده است لغزشهای خود را شناختن ،با دیگران زیستن به حساب ایشان ، و گفتن که من اینچنینم !ساده است که چگونه می زییم ،باری زیستن سخت ساده است و پیچیده نیز هم  ...                     

گاهی آدم وقتی می خواد چیزی رو فراموش کنه سختی های زیادی رو سر راهش مجبور می شه تحمل کنه ... گاهی وقتی می خواد دوستی رو رها کنه ... مجبور می شه که دست به خیلی کار ها بزنه که روحیه اش رو بهم بزنه . یا حتی واسه یک تنبیه کردن آدمی مجبوری قسمتی از وجود خودت رو هم توش تنبیه کنی . بعد این ها همه باعث می شه روحش آزار ببینه . خسته بشه . زود رنج بشه . داغون بشه . ذهنش ... فکرش... همه قواش تحلیل می ره چون همه نیروش رو اون شخص می گیره .

خسرو و فرهاد

حکایت غریبی داره این فرهاد . که همیشه تکرار می شه .

 محدود به زمان یا مکان خاصی نیست .

همیشه خسرو ها هستند . همیشه همیشه .

و بازنده همیشه فرهاد هست .

فرهاد و خسرو به هر قیافه و تو هر شکلی در می یاند .

ولی ... نتیجه ثابت هست ...

عشق فرهاد ارزشی نداره .

بودنش هم ارزشی نداره .

پس فرهاد صحنه رو ترک می کنه برای همیشه .

و میره که یا بمیره یا باز هم کوه رو بکنه .

 کاری عبث برای نشون دادن عشقی واقعی .

و اما عشق ...

بی معنی ترین و بی ارزش ترین و بی بهاترین چیز ها .

که به راحتی قابل جایگزینی هست .

فرهاد ... شیرین تو رو نمیخواد . چرا نمی فهمی ؟؟؟

دل بی روح جنس آهنت را دوست دارم

خطوط درهم پیراهنت را دوست دارم

نگاه با همه بی گانه ات را دوست دارم

غرور سرکش دیوانه ات را دوست دارم

دوست دارم

تن سوزان مثل آتشت را دوست دارم

بهاری و من آن عطر خوشت را دوست دارم

به هر لحظه کنارم بودنت را دوست دارم

تماشایی تو هستی دیدنت را دوست دارم دوست دارم

پس از تو رنگ گل ها هم فریب است

پس از تو روزگارم بی فروغ است

که می گوید پس از تو زنده هستم

دروغ است هر که میگوید دروغ است

ای ستاره بی تو من تاریکم

بی تو من به انتها نزدیکم

ای ستاره بی تو من تاریکم

بی تو من به انتها نزدیکم

وا چه کردم من چه بود تقصیرم ؟؟

که چنین بود بعد تو تقدیرم

تو نخواستی من و تو ما باشیم

سرنوشت این بود که تنها باشیم